Στιχοι Lyrics

Ο ΣΑΜΑΝΟΣ   
στίχοι: Χριστίνα Φλώρου
μουσική: Χρήστος Μιχαλακούδης
ΑΝΑΔΡΑΣΙΣ

Όχθες μαύρου ποταμού
Τώρα απέναντι περνώ
Ξίφος στο χέρι του καιρού
Σα δυο φίδια σε σταυρό

Στο καλό και στο κακό
Σ’ένα ταξίδι αρχαικό
Μες στο κύτταρο θα μπω
Το κλειδί μου είμ’εγώ

Με τα δυο μου χέρια οδηγώ
Έναν ανίκητο στρατό
Της ψυχής τα νήματα κρατώ
Τις πύλες του Άδη θα διαβώ

Τις ρίζες όλων των πραγμάτων
Πάλεψα χρόνια για δω
Το τέλος όλων των θαυμάτων
Φως δικό μου για να βρω

Χάος που σχίζεται στα δυο
Βαδίζω πάνω στο κενό
Όψεις αρχέγονου θεού
Τα στοιχεία σε χορό

Στης ανάγκης τον αχό
Χρέος δεν υπηρετώ
Και στης Στύγας το νερό
Ένα όραμα γεννώ


ΝΟΣΤΟΣ Η’ ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ
στίχοι: Χριστίνα Φλώρου
μουσική: Χρήστος Μιχαλακούδης
ΑΝΑΔΡΑΣΙΣ

Αυτός ο λόγος μου ο βαθιά σιωπηλός
Μια καταιγίδα κι ο νεκρός ουρανός
Αυτά τα χέρια μου τα πάντ’αδειανά
Αυτά τα μάτια μου δυο μαύρα κενά

Τούτη η θλίψη μου λιτή τελετή
Ανέστιος πόθος και βαριά αναμονή
Αυτός ο πόνος μου ταξίδι και οξύ
Μαύρο καράβι και πληγή ανοιχτή

Σαν πλανήτης που έχει δύσει
Σαν εστία πια σβηστή
Αντικρίζω τη ζωή μου
Από πίστη αδειανή

Απαγγελία:
Θεός-κατάδικος ο λόγος μου ο τρυφερός
Που η καταδίκη του αιώνες πριν
Ήταν να μιλά μόνο την καταιγίδα

Γιατί δεν πήγες πέρα-στη Μεγάλη Ανασφάλεια του κόσμου
- όπου λειώνει η μικρή του κορμιού σου
-όπου πυρώνει και εξαγνίζεται η καθημερινή
των αναγκών του μυαλού σου
-όπου γιγαντώνεται το Απρόβλεπτο
και ή πρέπει να πλατύνεις και να το αγαπήσεις
ή να συρρικνωθείς
και μόνος την περίσσεια σου ύπαρξη
να αφανίσεις

Σ’έναν Πυρρίχιο αγριεμένο χορό
Σέρνω το βήμα σε θανάτου ρυθμό
Τούτα τα πόδια οδηγούν σε γκρεμό
Κάθε μου ανάσα ένα καρφί μυτερό


Στην ανάγκη μου ραγίζω
Σαν αρχαίο υλικό
Στην πατρίδα θε να γυρίσω
Κι όμως είμ’ακόμα εδώ

Σ’έναν Πυρρίχιο αγριεμένο χορό
Σέρνω το βήμα σε θανάτου ρυθμό
Τούτα τα πόδια οδηγούν σε γκρεμό
Κάθε μου ανάσα ένα καρφί μυτερό

Σαν ποτάμι μολυσμένο
Απ’το αίμα ενός θεού
Ρέω στην άκρη της αβύσσου
Σαν στον έσχατο σκοπό



ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ
στίχοι: Χριστίνα Φλώρου
μουσική: Χρήστος Μιχαλακούδης
ΑΝΑΔΡΑΣΙΣ

Ποιητή των αιώνων
Γητευτή των δαιμόνων
Στην ώρα, ώρα της σαύρας
Στων αγγέλων την αύρα

Λυρικός αριθμών
Μετρητής των σφυγμών
Αρνητής των λυγμών
Εραστής των εχθρών

Πότε θα’ρθει η ώρα
Πότε κι είναι τώρα
Ποτέ πια μη νικηθείς

( δεύτερη εκδοχή)

Πότε θα’ρθει η ώρα να λάμψεις
Καταιγίδα φωτός να γενείς
Της ανάγκης την τάξη να κάμψεις
Και ποτέ πια να μη νικηθείς


Λατρεμένε προφήτη
Των ανέμων αλήτη
Της απόκληρης ώρας
Της ασάλευτης χώρας

Πειρατής ιδεών
Χλευαστής των μορφών
Σαρκαστής των δεσμών
Γκρεμιστής των δομών

Πότε θα’ρθει η ώρα να λάμψεις
καταιγίδα φωτός να γενείς
της ανάγκης την τάξη να κάμψεις
και ποτέ πια να μη νικηθείς

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΑΝΕΜΩΝ
στίχοι: Χριστίνα Φλώρου
μουσική: Χρήστος Μιχαλακούδης
ΑΝΑΔΡΑΣΙΣ

Σ’ αρχαίου όρους κορυφές
Ατενίζω το μέλλον μου σαν να ήταν χθες
Κι οι βαθιές του προσώπου οι χαρακιές
Διηγούνται ιστορίες από άλλες εποχές

Άγριοι Άνεμοι, Αδελφοί μου Άγριοι Άνεμοι
Που το δάκρυ μου στεγνώνετε
Την αλήθεια ψιθυρίζετε (δις)


Σ’ αρχαίου όρους κορυφές
Τα σημεία του ορίζοντα, νέες οπτικές
Και τ’Ανέμου οι παλιές οι διδαχές
Ξαναγράφουν το αύριο σαν να ήταν χθες


Άγριοι Άνεμοι, Αδελφοί μου Άγριοι Άνεμοι
Που το δάκρυ μου στεγνώνετε
Την αλήθεια ψιθυρίζετε (δις)

Σ’ αρχαίου όρους κορυφές
Ατενίζω το μέλλον μου σαν να ήταν χθες
Κι οι βαθιές του προσώπου οι χαρακιές
Διηγούνται ιστορίες από άλλες εποχές

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΓΗΣ
στίχοι: Χριστίνα Φλώρου
Μουσική: Χρήστος Μιχαλακούδης
ΑΝΑΔΡΑΣΙΣ

Στων ματωμένων σου ρωγμών το ξημέρωμα
Κρύβω του πόνου μου το άγριο φανέρωμα
Σ’έναν ορίζοντα φραγμένο με σίδερο
Καθώς θυμάμαι το ακόμα αγέννητο

Γη αρχαία της ντροπής μου
Αυστηρά οδηγείς συ την αιχμή μου
Η ψυχή μου βασανίζεται
Μα η καρδιά μου δεν ορίζεται

Όσους αιώνες κι αν περάσω στο χώμα σου
Το πνεύμα μου θα ζήσει μέσα απ’το σώμα σου
Το πεπρωμένο μου θ’αλλάξω με όνειρο
Τα δυο μου χέρια θα στοιβάξουν το άπειρο

Γη αρχαία της ντροπής μου
Αυστηρά οδηγείς συ την αιχμή μου
Η ψυχή μου βασανίζεται
Μα η καρδιά μου δεν ορίζεται

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
στίχοι: Χριστίνα Φλώρου
μουσική: Χρήστος Μιχαλακούδης
ΑΝΑΔΡΑΣΙΣ

 Το κορμί μου διάπυρο υλικό
στάχτη θέλω τώρα να γενώ
Ένα ουράνιο σώμα φωτεινό (δις)

Αδυσώπητε ήλιε της ερήμου
Το μυαλό μου πυρακτώνεται
στο σκοτάδι εναντιώνεται (δις)

Ενωμένος μαζί σου στο βωμό
με εκείνον τον αρχαίο εαυτό
Που πάντοτε ήμουνα εγώ
που πάντοτε ήμουνα εγώ

Αδυσώπητε ήλιε της ερήμου
Το μυαλό μου πυρακτώνεται
στο σκοτάδι εναντιώνεται (δις)

ΥΔΩΡ
στίχοι: Χριστίνα Φλώρου

Μια ροή
Είναι της ζωής μου η αρχή
Είναι η αιώνια επιστροφή
Μέσα από τη μνήμη του νερού
Χάνεται ο απόηχος του παλμού

Μέσα από τις φλέβες του καιρού
Ύδωρ του ανήλεου καθαρμού
Στα όρια της συνείδησης του νου
Διάσταση του άλλου μου εαυτού
Έκσταση της ώρας του λυγμού

Η ροή
Η ατέλειωτη ροή
Εδελέχεια ρευστή
Μέσα από τη μνήμη του νερού
Διάσταση του άλλου μου εαυτού

Μια ροή
Είναι της ζωής μου η αρχή
Είναι η αιώνια επιστροφή
Μέσα από τη μνήμη του νερού
Χάνεται ο απόηχος του παλμού

Η ροή
Η ατέλειωτη ροή
Ενδελέχεια ρευστή
Μέσα από τη μνήμη του νερού
Διάσταση του άλλου μου εαυτού


ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ
στίχοι: Χριστίνα Φλώρου
μουσική: Χρήστος Μιχαλακούδης
ΑΝΑΔΡΑΣΙΣ

Λεν πως να μοιράζεσαι είναι καλό
Όμως δεν ξέρω αν είν’αρκετό
Αλλά δε μου’πανε που να σε βρω
Λαβύρινθος δίχως μίτο να μπω
Και’σένα δε σε νοιάζει αν χαθώ


Είναι παραίσθηση σου λέω και ξύπνα
Σπασ’ τον καθρέφτη και’μένα κοίτα
Που σε κοιτώ
Πού θα σε βρω;
Πού θα σε βρω;


Η Σελήνη σε τυφλώνει
Όμως δεν έχει δικό της φως
Απλώνει δίχτυα φθονερά
Μέσα στα μαύρα σου νερά
Και’γω περιμένω να γυρίσεις ξανά


Είναι παραίσθηση σου λέω και ξύπνα
Σπασ’ τον καθρέφτη και’ μένα κοίτα
Που σε κοιτώ
Πού θα σε βρω;
Πού θα σε βρω;

ΚΥΚΛΟΙ ΚΥΚΛΩΝ
στίχοι: Χριστίνα Φλώρου
(διασκευή του ομώνυμου ποιήματος,
ποιητική συλλογή "Διάλογοι από τις Δύο Άκρες του Γκρεμού",
 εκδ. Μ.Σιδέρη, Αθήνα 2009)

 Να’σαι πάλι εδώ
Στο γκρι το λεκιασμένο
Στο άσπρο το τιμημένο
Βαρύ κι ασήκωτο


Σαν μέσα σε ιστούς
αράχνης τυλιγμένος
Πυκνούς, απροσπελάστους
Καμιά αναγέννηση

Μην τυχόν και σ’ακούσει η μοίρα σου
Σε γελάσει,Σε ξεχάσει,Σε αφήσει
Στις μικρές θελήσεις τους

Ούτ’ιδέες να γεννήσεις
Ούτε να φανεί η όψη σου
Τυπωμένη ή χαραγμένη
Επιτύμβιες χίμαιρες

Μαύρο αίμα ρωτώ
Σαν μάντης πεπρωμένο
Του θάνατου ταγμένο
Πικρό κι ανείπωτο

Σχεδόν χωρίς παλμούς
Στο χώμα σφηνωμένο
Το πνεύμα νεκρωμένο
Σφραγίδα υποταγής

Μην τυχόν και σ’ακούσει η μοίρα σου
Σε γελάσει,Σε ξεχάσει,Σε αφήσει
Στις μικρές θελήσεις τους

Ούτ’ιδέες να γεννήσεις
Ούτε να φανεί η όψη σου
Τυπωμένη ή χαραγμένη
Επιτύμβιες χίμαιρες